Boyuabat’ta 10-16 Mayıs Engelliler Haftası Etkinliklerle Kutlanıyor….

10-16 Mayıs Engelliler Haftası Münasebetiyle Özel Eğitim Uygulama Merkezi I. Kademe Tarafından Çeşitli Etkinlikler Programı yapıldı.

Toplumda Farkındalık Oluşturmak, Onlara Gerekli Desteği Vermek, Amacıyla Okul Konferans Salonunda Öğrenciler tarafından  Hazırlanan Skeç, Şiir,Reim Segisi ve veli konuşması içeren program düzenlendi.

Yapılan programa İlçe Milli Eğitim Müdürü Osman Özkan,Özel Eğitim Uygulama Merkezi Okul Müdürü Dilek Çilingir,Kamu Kurum Daire Amirleri,Öğrenciler ve velileri katıldılar.

Okulu Bahçesinde Öğrencilerinin Atölye Çalışmaları ve Öğrencilerinin Egzersiz Kursunda Yapmış Oldukları Resim Sergisinin Açılışı Yapıldı. 

Programda duygularını anlatan öğrenci velisi Gülseren kayanın mektubu

Daha 2 gün önce anneler günüydü. Annelik duygusunu Hasan Mert ile birlikte 3.kez yaşadım. Otizmli bir çocuğum olacağını hiç düşünmezdim. Otizmin nasıl bir hastalık olduğunu dahi duymamıştık; ta ki 3 yaşında tanısı konulana kadar. Normal bir çocuk 1.5 2 yaşlarında konuşmaya başlar. Konuşmadığını fark ettiğimiz an bir şeylerin ters gittiğini anladık ve öğrendiğimiz zaman dünyalar başımıza yıkıldı. Gözümüz hiçbir şeyi görmez oldu, diğer çocuklarımı bile unutmuştum. Varım, yoğum Hasan Mert’ti artık. Çevreden çok olumsuz sözler duydum. Sağır diyen, dilsiz diyen daha neler neler .. Kimine gerektiği cevabı verdim, kimine ise sustum Çünkü onlar hiçbir zaman benim ne yaşadığımı bilemeyecekler. Nasreddin hoca çok iyi demiş ‘’ Damdan düşenin halini ancak damdan düşer anlar’’ bizimki de o hesaptı..

Otizm tanılı bir çocuğu doktora götürmek ne demek bilir misiniz? Kapıdan içeri girmemek için siz tekmelerken, etraftaki bakışları görmezden gelerek içeriye girmeye çalışmak. Hemşirelerin çocuğunuzun kollarından bacaklarından tutarken oğlunuzun çırpınmalarını seyretmek, çığlıklarını duymak.

Ve ya dışarı çıktığımızda birinin cebine bakmak; para istediğini düşünüp para verenler oldu, bağırıp çağıranlar oldu. Oysaki telefon takıntısı vardı. Otizmli çocukların dönem dönem belli başlı takıntıları oluyormuş.

Oğlum tuvaleti geldiğinde erkekler tuvaletine götüremediğimiz için kadınlar tuvaletine götürmek zorunda kaldığımızda kadınların bize utanç verici bakışlar atması ..

Daha niceleri .. Bunların hepsini zamanla aştım.

Doktorun bize söylediği tek bir tedavi yöntemi vardı ‘’ EĞİTİM’’ .

Öğrendiğimiz andan itibaren okullar araştırmaya başladık. 3 yaşından itibaren halen özel eğitime gidiyor.

İlk zamanlar derse girmek istemiyordu, sürekli ağlıyordu ama yavaş yavaş sabrederek üstesinden geldik.

Okula gitse ne olacak, okuyup adam mı olacak, 45 dakikada ne öğretiyorlar gibi daha birçok soruya maruz kaldım. Ne mi oluyor? Bilim insanı oluyorlar! Şu an elinizde tuttuğunuz telefonun, elektriğin daha birçok şeyin mucitlerinin hepsi otizmliydi.

Ben bilim insanı olsun demiyorum. Adını sorduklarında yazabilsin, söyleyebilsin. Ağzından çıkacak ANNE kelimesi için yıllarca bekledim. Abla demeyi 3 ayda öğrendi. Oysaki kulağa ne kadar da basit geliyor!

Şimdi ise Allah’ıma binlerce şükür olsun. Yemeğini kendi koyup yiyebiliyor. Tuvalete kendi gidebiliyor. Az çok derdini anlatabiliyor.

15 yaşına geldi Hasan Mert,12 yıl boyunca devamlı eğitim aldı. Buralara gelmesinde en büyük yardımcıları da öğretmenleri oldu..

Hayattaki en büyük şans ‘’küçükken iyi bir öğretmene denk gelmektir’’ zaten. Şu zamana kadar çok iyi öğretmenlere denk geldik. Yeri geldi öğrencileri oldu, yeri geldi evlatları. Okula gitmek istemeyen çocuğum; okullar kapandığında sabah çantasını alıp servisinin gelmesini bekler olmuştu.

Bunların hepsi iyi bir öğretmen ve anne de bitiyor.

Her ortama girdim, her yere gittim, herşeyi yaptım onunla. Hiçbirinden gocunmadım.

Ben seninle büyüdüm oğlum. Ben sana yol gösterecekken, sen bize yol gösterdin. Öğrendiğimiz gerçek hayatımızda olsa dahi kendimi şanslı bir insan olarak görüyorum. Çünkü sahip olabileceğim çocuklar arasında ben yine seni isterdim.

Bu zamana kadar en büyük destekçim ailem oldu. Sonra öğretmenlerimiz .. Sizler sayesinde buralara kadar geldi benim oğlum.

Ve siz annelere tavsiyem var;

Çocuklarınızı çevreden saklamayın. Bilin ki her birey bir engelli adayıdır. Onları sevin yeter.

Bizden bekledikleri tek şey sevgi.

Seni çok seviyorum oğlum, İyi ki benimlesin…