Necati Celal Çatal Hoca Yazdı ; Huzur Evine Adım Adım, (2)….

Bir sabah, okulda çocuklar arasında bir fısıldama duyuyorum.
Muhtar istifa etmiş.
Bu muhtarla öğretmenlik yapmam zordu, şimdi yenisi ile belki köyün çehresini değiştirebilirim ümitleri bende yeşermeğe başlamıştı.

Her insan gibi bende merak ediyordum ama kimseye de soramazdım. Bir öğretmen olarak dedikodu yapmak bana yakışmazdı. Sonra adım “meraklı Melahat’a” çıkabilirdi. Sabrettim ve birilerinin mutlaka konuşmasını bekledim. Nihayet birileri hikâyeyi anlattı. Hikâye diyorum, gerçektende bir hikâye.

4 kişi ve muhtarı bucaktaki karakola çağırmak için iki tane jandarma köye gelir. Tesadüf bu ya; köye girdiklerinde ilk karşılaştıkları kişi muhtardır. O kişiye muhtarı sorarlar. Muhtarda bunlar daha yeni, beni tanımıyorlar, diyerek kendini tanıtmaz ve muhtarın İstanbul’da olduğunu söyler. Jandarmalar, yerine bakan, mührü bıraktığı azayı sorduğunda da:”Ben gidip çağırayım” der ve gidip azayı bulur. Azasına;
”Ben muhtar İstanbul’da, dedim. Al şu mührü. Açık verme. Falancaları da karakoldan çağırıyorlarmış, onlar için de İstanbul’da de. 3 saatlik yolu boşuna gitmesinler”, diye tembihler.

Aza gelip aynı yalanı jandarmalara söyler. Jandarmalar tutanak tutar, altını muhtar vekili olarak aza imzalar ve jandarmalar geri döner.
Daha 10-15 dakika geçmeden arananlardan bir tanesine rastlar muhtar:
”Seni karakoldan arıyorlar, jandarma geldi, ben seni vermedim” der. Adam meraklıdır. Ben bir suç işlemedim, neden beni karakoldan arasınlar, askerdeki çocuğumun başına bir şey mi geldi acaba, diye düşünerek gayrı ihtiyarı karakolun yolunu tutar. Tabi kısa yolları tercih eder.

Daha Jandarmalar karakola dönmeden vatandaş karakola girer ve kendisini istediklerini, geldiğini söyler.
Karakol komutanı; diğer kişileri ve muhtarı sorar. Vatandaş, hepsinin köyde olduklarını, kendisinin jandarmaları görmediğini, muhtardan duyduğunu söyler. Komutan sen bekle, diğerleri de gelsin, deyip işine devam eder.
Bir müddet sonra jandarmalar gelir ama yanlarında kimse yoktur. Ellerindeki tutanağı komutana uzatırlar. Komutan jandarmalara bakar ve İstanbul’da diye tutanak tuttukları adamın bir tanesi oradadır ve üstelik haberi veren de muhtardır. Komutan işin içinde bir yalancılık olduğunu ve jandarmaların muhtar ve aza tarafından atlatıldıklarını anlar ve o zavallı Mehmetçikleri hiç dinlenmeden 12 km uzaktaki köye tekrar yollar.
Jandarmalar aranan üç kişiyi, muh

tarı ve hiçbir suçu yok iken muhtarın yalanına ortak olan azayı da alarak karakola dönerler.
Karakol komutanı, muhtar ve azaya gerekeni yapar.
Devam edecek.